Opera cafe-bar

Απο το πρώτο τεύχος του «Nitro» ο Σάκης ήταν πάντα κάπου εκεί. Σε µια λεζάντα, σε ένα σχόλιο, σε µια φωτογράφιση, στο εξώφυλλο. 15 χρόνια µετά είναι πάντα εδώ.


2010
«Κάθε πρωί. Ξυπνάει κατά τις 8.00, πίνει το γάλα της και είμαστε τυχεροί, γιατί συνήθως ξανακοιμάται κάνα μισάωρο και μετά έρχεται και ζουζουνίζει στο κρεβάτι μας. Και σχεδόν κάθε βράδυ κάνουμε μαζί προσευχούλα και πάμε για ύπνο. Τελευταία με τρελαίνει, ειδικά όταν με πιάνει και μου λέει “Σ’ αγαπώ, μπαμπάκα μου”». Τον φωνάζει και Σάκη και μπαμπά, γιατί έχει ακούσει τους άλλους να τον φωνάζουν με το όνομά του, κάτι που πρέπει να είναι συναρπαστικό αλλά και αστείο για κάποιον που, εξαιτίας του, στις κλασικές γυναικείες κραυγές ενθουσιασμού προστέθηκε άλλη μία, η δισύλλαβη «Σάαα-κηηη!». Η μικρή δεν ήρθε στη ζωή του για να αλλάξει τις προτεραιότητές του, μου λέει, αυτό είχε συμβεί καιρό πριν, είχε βάλει τα πράγματα στη σωστή θέση. Απλώς τώρα ο προσωπικός χρόνος είναι ακόμα πιο σημαντικός. «Τώρα ξέρεις πότε τσατίζομαι, ας πούμε;  Όταν έχω κανονίσει να γυρίσω για να είμαστε μαζί και τύχει κάτι και καθυστερήσω. Όπως προχθές, που έπρεπε να την πάω στο κολυμβητήριο, αλλά άργησα σ’ ένα ραντεβού και δεν πρόλαβα».
πηγη  yupi.gr